Stenen, stenen en nog meer stenen

Een maand geleden was mijn laatste weblog online gezet, en dat betekend dat het weer tijd is voor een nieuwe super spannende weblog over mijn grootste avonturen in de VS!!!! Wat er allemaal is gebeurd? Een korte samenvatting: Gewerkt met grote stenen tussen 40 en 400 KG, bijna een op mijn knieën gehad (rond 250KG), meer gewerkt met stenen, vrije dagen doorgebracht in Sedona, overnacht midden in de natuur, gewerkt met grote stenen en iets kleinere stenen, enkele natuurparken bezocht. Dat is z’n beetje kort samengevat wat ik de afgelopen weken heb gedaan. Nu een uitgebreidere versie:

Acht dagen lang een project in de buurt van Saint George, Utah. Geweldig werk! We moesten een mountainbike trail maken. Samen met 11 andere mensen hebben we een deel van het trail gemaakt waar het pad net over een ridge gaat naar beneden, een klein dal in. Echter, omdat er helemaal niks was, wat leek op een pad of wat een pad kon worden moesten we een stenen muur maken, waar het pad op kon rusten. Deze muur moest de komende 500 jaar blijven staan zonder te verslijten. Dit doen we door grote stenen van tussen de 100 en 500 KG te gebruiken, die vervolgens zo neer te leggen dat hoe je er ook op staat (of springt, danst of wat je er ook op wilt doen) en zelfs met meer mensen, de steen mag niet bewegen. Daarna vul de gaten op met kleine stenen (max golfbal grootte) en vervolgens zand erop gooien om het pad af te maken. Dit was erg zwaar werk omdat we veel grote stenen up en down hill moesten verplaatsen. Tijdens het werk was er bijna een steen van 250 KG op mijn knieen gerold, maar ik was snel en sterk genoeg om het tegen te houden. Gelukkig maar. Na 6 dagen hard gewerkt te hebben was het project eindelijk afgelopen. We hadden in totaal 6 meter afgekregen! Klinkt nogal weinig voor een week werk met 12 mensen maar we hebben veel voorbereidingen gedaan om later de gehele muur te kunnen afmaken. De camping ground was wel de beste so far. Er was een wc, en op een afstand van ongeveer 15 minuten door een prachtige canyon lopen was een kleine swimming pool waar je in kon springen en ook een natuurlijke glijbaan. Heerlijk om na een dag werken in de hitte van z’n 30-35 graden een frisse duik te kunnen nemen en iets van het vuil van je lichaam te krijgen.

Na het project dacht ik eindelijk een echte “tan” te hebben, maar toen ik eenmaal onder de douch vandaan kwam viel het toch vies tegen. Na een heerlijke crewdinner te hebben gehad en een dagje gerelaxt te hebben vertrokken we (Lisanne, Raphael, Rikke en ik) naar Sedona om daar 3 dagen te blijven. Hitchhiking, zo doen we dat hier. Eerste dag naar Sedona gelift, gelopen naar start van pad, naar boven gelopen en soort van illigaal gekampeerd. De kampeer plek was echt perfect (behalve dan dat je er eigenlijk niet mocht kamperen…). Toen we naar boven liepen zeiden we al van “If we can get there, we’ll camp there”. En inderdaad, we konden er komen en dus gingen we onze tent opzetten. De volgende dag was het Rikkes verjaardag! En wat doen we op haar verjaardag? Juist, Champions League Finale kijken. Snel naar beneden lopen dus (aangezien het in de ochtend start voor ons) een café met wifi vinden en livestreamen maar! Zoals gewenst won Chelsea en konden we weer door met onze trip. We moesten opzoek naar een camping ground, dus daar gingen we naar toe liften. Daar aangekomen bleek hij volledig vol te zijn, en wat doe je dan? Ongeveer 2 mijl een pad op lopen naar een veel te kleine zadel om daar onze tenten midden op het pad op te zetten, omdat er niet genoeg plaats was. ’s Ochtends wakker gemaakt door hikers die ons wilde passeren. Het kamperen daar was overigens wel volledig legaal. Sedona is een prachtige plek, met bergen die je in Nederland niet ziet. Laatste dag in Sedona zijn hebben we gerelaxt in slide rock park. Dit is een riviertje waar je in kunt zwemmen en in kan springen van 8 meter hoog! Super vet allemaal.

Na Sedona weer op project. Weer Santa Claire zoals vorige keer. Net voordat we vertrokken was er een brand in de ACE office, en daarom konen we niet alle apparatuur die we wilde gebruiken gebruiken. Vandaar dat we een ander deel van de trail gingen doen. De eerste 4 dagen heb ik samen met Dries (belg) en Phil (UK) grote stenen de afgrond in gegooid met niks anders dan onze handen en “rockbars”. Dat zijn stalen pijpen die je voor heel veel dingen kunt inzetten. Simpel maar super. De stenen varieerde tussen de 40 en 800 kg. De laatste paar dagen heb ik samen met Sitska (Nederlands) kleine (vergeleken met de week ervoor ) muurtjes gebouwd op de onstabiele plekken.

Na dat project zijn we samen met 5 andere van de laatste 2 projecten op een road trip gegaan naar Zion National Park, Bryce Canyon en Molument Valley. Als je van een van de plaatsen niet weet wat het is, google het dan nu. Ze zijn allemaal super vet, en het was super gezellig. In Zion hebben we de populairste trail gelopen, Angels Landing. Was echt super mooi. Vervolgens naar Bryce gereden om zonder te betalen (“We are from ACE, we work inside here”) en te kamperen bij een ACE crew die daar wel werkte. Gratis toegang en overnachting, op een plek waar alles vol was. Handig, lid zijn van ACE. Bryce was nog mooier dan Zion. Het is echt een plek, die je nergens anders vind, en het ziet er prachtig uit. Op de foto’s kun je het niet heel goed zien, omdat juist het mooie van het park is de diepte en afstand tussen alle toppen. Na een nachtje en een dagje bryce zijn we doorgereden naar Molument Valley. We kwamen er zo laat aan dat het park al dicht was en we hadden dus gratis toegang. Toen moesten we op zoek naar een camping ground, en dan zul je altijd zien, is er geen in de buurt. Dus wat doe je dan? Zonsondergang kijken :D en daarna natuurlijk opzoek naar een camping ground. In het donker, op een onverharde weg, in een lage auto rijden. Geen groot succes. Na z’n uur rijden (ongeveer 20 km verder) kwamen we midden in het park een local tegen waar we op zijn terrein in het park mochten slapen. Aangezien ik ietwat lui was en geen zin had mijn tent op te zetten sliep ik die nacht maar buiten. Heerlijk windje ’s nachts en het wakker worden bij zonsopgang. Kan niet beter! Ik ga vaker buiten slapen…

Na de roadtrip een aantal dagen in Flagstaff doorgebracht. Afgelopen dinsdag zou ik naar de Grand Canyon vertrekken om daar 9 dagen trailwork te doen, maar het contact is nog niet af, dus 2 dagen later zijn we nog niet vertrokken. Let’s hope we’ll leave tomorrow.